สาระสำคัญของกวีนิพนธ์เล่มนี้คืองานของนักจิตวิทยาวิวัฒนาการ
เว็บสล็อต ซึ่งเป็นทายาทสายตรงของนักสังคมวิทยา ง่ายเกินไปที่จะจัดการกับปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนอย่างเหลือเชื่อที่พวกเขาอ้างว่าจะอธิบาย นักวิจารณ์เหล่านี้รวบรวมผู้ต้องสงสัยตามปกติ (เช่น EO Wilson, Richard Dawkins, Dan Dennett, Helena Cronin, John Tooby และ Leda Cosmides) และหยิบยกข้อโต้แย้งที่คุ้นเคยต่อผู้กระทำผิดตามแนวคิดปกติ (การกำหนดยีน การลดขนาด การเลือกยีน การปรับตัวของ Panglossian และ เร็วๆ นี้).
เช่นเคย ผู้เขียนที่เกี่ยวข้องกับข้อพิพาทเหล่านี้ล้อเลียนความคิดเห็นของกันและกัน แต่ปฏิเสธที่จะล้อเลียนตัวเอง ตัวอย่างเช่น Dawkins อ้างว่ายีนเป็นสิ่งที่ทำซ้ำได้เอง สตีเวน โรสใช้เวลาหลายหน้าในการโต้เถียงว่ายีนไม่ได้จำลองแบบ ‘ตัวเอง’ อย่างแท้จริง สำหรับผู้เริ่มต้น จำเป็นต้องมีองค์ประกอบของเซลล์เพิ่มเติมทุกประเภท ราวกับว่า Dawkins คิดว่าสาย DNA ทั้งหมดโดยตัวมันเองบนสไลด์แก้วอาจเริ่มทำซ้ำในทันที Rose ยอมรับว่า Dawkins รู้เรื่องนี้ทั้งหมด แต่ยังคงบ่นว่าอายุงานเขียนของ Dawkins ทำให้ผู้อ่านไม่สนใจองค์ประกอบอื่นๆ เหล่านี้
ช้างได้งวงมาได้อย่างไร ? แต่เพียงเพื่อให้เรื่องราวขยายออกไปได้ดีกว่าคอลเล็กชันของ Kipling เครดิต: แมรี่ อีแวนส์
ผู้เขียนที่มีส่วนร่วมในการโต้เถียงเช่นนี้ไม่ค่อยมีประโยชน์ในการตีความร้อยแก้วของกันและกัน นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะผันแปรระหว่างมุมมองที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ ยีนเป็นหน่วยพื้นฐานของการจำลองแบบ ยีนเป็นหน่วยพื้นฐานของการคัดเลือก ทั้งหมดที่มีให้เลือกคือการจำลองแบบ การบิดเบือนความจริงและความคลุมเครือเหนือสิ่งที่มีความหมายนั้นเป็นเรื่องธรรมดามากจนไม่จำเป็นต้องเป็นนักดัดแปลงของ Panglossian เพื่อสงสัยว่าการปฏิบัติดังกล่าวกำลังไปได้ดี เรื่องราวที่ “พอใช้” ได้เรื่องหนึ่งคือช่วยให้ผู้เขียนชี้แจงแนวคิดของตนในขณะที่จัดรูปแบบใหม่ภายใต้แรงกดดันให้เข้าใจผิด โดยไม่คำนึงถึงความปรารถนาของเรา มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเราหมายถึงอะไรเมื่อเราพัฒนาแนวคิดใหม่ การเห็นสิ่งที่คนอื่นพาเราไปหมายถึงบังคับให้เราต้องประเมินคำก่อนหน้านี้ของเราอีกครั้ง
นักวิจารณ์ด้านจิตวิทยาเชิงวิวัฒนาการก็มีความคิดสองใจ
เช่นกันเมื่อพูดถึงเรื่องง่ายๆ เช่นนั้น Gabby Dover บ่นว่าใน “การเล่าเรื่องในยุคปัจจุบัน เรามีอิสระที่จะจินตนาการถึง ‘ล็อค’ ทางนิเวศวิทยาในยุคที่ห่างไกลของการล่าสัตว์และการรวบรวมโดยบรรพบุรุษที่เป็นมนุษย์โปรโตของเราซึ่งเป็น ‘กุญแจ’ ของพฤติกรรมร่วมสมัย (เช่นเรื่องเพศ ความก้าวร้าว ความกลัว การลงทุนของผู้ปกครอง) ได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี” แต่แล้ว นักวิจารณ์เรื่องชีววิทยาก็นำเสนอเรื่องราวทางสังคมวิทยาที่เป็นปัญหามากขึ้นไปอีก โรสและโรสถามในบทนำว่าทำไมจิตวิทยาวิวัฒนาการจึงเป็นที่นิยมในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา คำตอบของพวกเขาคือเป็นผลมาจาก “การค้นหาความแน่นอนใหม่ที่ชัดเจน” เนื่องจาก “ความแน่นอนที่ดูเหมือนเก่าและความหวังอย่างแท้จริงว่าอนาคตทางสังคมจะพังทลายลง”
พื้นฐานของการคัดค้านจิตวิทยาวิวัฒนาการหลายอย่างคือปัญหาทางปรัชญาโบราณของเจตจำนงเสรี การกำหนดระดับทางชีวภาพ (พันธุกรรม) ดูเหมือนจะกีดกันมนุษย์ อย่างน้อยก็ในบางครั้ง จากการกระทำอย่างอิสระ: ‘มันไม่ใช่ความผิดของฉัน ยีนของฉันทำให้ฉันทำมัน’ แต่เน้นบทบาทของสิ่งแวดล้อม แต่การกำหนดสิ่งแวดล้อมไม่ได้กำหนดไว้น้อย: ‘มันไม่ใช่ความผิดของฉัน สภาพแวดล้อมของฉันทำให้ฉันทำมัน’ ขั้นตอนต่อไปคือการตระหนักว่ายีนและตัวแปรด้านสิ่งแวดล้อมมีความเกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิด: ‘ไม่ใช่ความผิดของฉัน ยีนและสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวพันกันอย่างใกล้ชิดทำให้ฉันทำอย่างนั้น’
แม้ว่าความปรารถนาที่จะสร้างการมีอยู่ของเจตจำนงเสรีดูเหมือนจะกระตุ้นผู้เขียนหลายคนในหนังสือเล่มนี้ แต่ก็ไม่มีใครเสนออะไรมากในการป้องกันเจตจำนงเสรีที่น่าพอใจ ไม่มีนักปรัชญามืออาชีพในช่วงสองพันปีที่ผ่านมาที่ประสบความสำเร็จมากกว่านี้ ในการถอดความนักปรัชญาคนหนึ่ง เจตจำนงเสรีไม่เพียงเข้ากันได้กับการกำหนดระดับเท่านั้น แต่ยังเป็นไปไม่ได้หากไม่มีเจตจำนง
หัวข้อเล็กๆ น้อยๆ ของกวีนิพนธ์เล่มนี้คือลัทธิหลังสมัยใหม่ นำเสนอด้วยมุมมองที่ผสมผสานกันซึ่งเน้นถึงพลังของภาษาและมองข้ามความรู้ที่ได้จากวิทยาศาสตร์ – “ข้อเท็จจริงถูกสร้างขึ้นในสังคม” ประการหนึ่ง การอ้างสิทธิ์นี้อาจหมายความว่าเราสามารถสร้างโลกเชิงประจักษ์ได้ในทุกวิถีทางที่เราเห็นว่าเหมาะสม การมีขาเป็นอัมพาตเป็น ‘ความทุพพลภาพ’ ก็ต่อเมื่อมีใครกำหนดแบบนั้น ตำแหน่งที่สมเหตุสมผลกว่าคือในสภาพแวดล้อมของมนุษย์ส่วนใหญ่ การมีขาเป็นอัมพาตนั้นเป็นอุปสรรคอย่างแน่นอน แต่สภาพแวดล้อมที่ปิดการใช้งานก็มีบทบาทสำคัญเช่นกัน เนื่องจากเราออกแบบอาคารและทางเท้าเพื่อรองรับเก้าอี้รถเข็น ขาที่เป็นอัมพาตจึงทำให้ทุพพลภาพน้อยลง เว็บสล็อต
